در شهر غزالان چو شدی شاعر زن ها (علی قیصری)

در شهـر غـزالان چو شدی شاعـر زن ها
با شعـر و غـزل دل ببر از پسته دهن ها

از بسکه صبا رد شده از کوچه ی باران
قرمز شده رخسار گل از بـوسه زدن ها

بگــذار نفـس در نفس ِ یاس پــر از گل
تا پــر بکنـد روح تـو را بــوی سمـن هـا

عصری کـه گذر می کنی از باغ شقـایق
یـادی بکـــن از تشنـگیِ لالــــه بــدن ها

خطهای موازی کـه گذشت از تن جنگل
آســوده نشـد زنــده ای از دود تــرن ها

از معجزه ی نون و قلـم بوده که شاعر
گلـواژه بریزد بـه سر حرف و سخـن ها

روزی که نگاهم به دوچشم عسل افتاد
افتـاد غــــزل مثنـوی ام روی چمــن ها

علی بررسی از مرجع قیصری طبق کپی رایت

عسل...