اندام و لب و چشم و رخِ یار قشنگ است (علی قیصری)

بردار دل از غیر که دلـــدار قشنگ است

زخـــم تن مجـــروح شده بهبود بیابد

وقتی کـه طبیب دل بیمار قشنگ است

گاهی که چنین غوطــه ورم در دل رؤیا

در حجــم خیالم در و دیوار قشنگ است

آن لحظه که در باره ی عشقم بنویسم

بر صفحه ی کاغذ خط خودکار قشنگ است

ای کاش قبولـــــم بکند در پس پرچین

زیرا نفسی وعـده ی دیدار قشنگ است

آندم که صبا می وزد ازحـومه ی شیراز

در باغ اِرم رقـــص سپیدار قشنگ است

آنکس که مرا روز ازل جذب خودش کرد

از جنس غزل باشد و بسیار قشنگ است

روزی که عسل ردّ شود از طول خیابان 

در حال گـذر کوچه و بازار قشنگ است