عسل

کاش می شد دفتر ناگفته ها را باز کرد تا مگر در وسعت دل شکوه را آغاز کرد کاش می شد در خیابان زیر چتر همدلی لحظه های دل تپیدن را به عشق ابراز کرد کاش می شد بارها مثل کبوترهای جلد راحت و آسوده دل تا هر کجا پرواز کرد کاش می شد با ترانه زیر باران در سکوت در شروع هر ترنم سوز دل را ساز کرد کاش می شد بارها بر موج دریا مثل قو جفت خـود را در کنار برکه ها آواز کرد کاش می شد از درِ دروازه ی قرآن گذشت دیدن از رخسار ماهِ شهره ی شیراز کرد کاش می شد در کنار باغِ گل مثل نسیم روی زیبای عسل را با نوازش ناز کرد  ,کاش میشد,کاش میشد باز کودک میشدیم,کاش میشد سرنوشت از سرنوشت ...ادامه مطلب

کاش می شد کاشها را روی کاشی ها نوشت تا مگر بر ذهن کاشیها حواشی ها نوشت سالها از عشق شیرین، تیشه های کوهکن روی سنگ صخره ها از پُرتلاشی ها نوشت چهره اش را پنجه های خار خونی کرده بود آنکه در ناگـفته ها از دلخراشی ها نوشت بر درخـت نارون گنجشکِ خونین بال و پر  بارها بی پر زدن از سنگِ ناشی ها نوشت حک نگردد آرزویی بعدها بر سنگ قبر کاش میشد کاشها را روی کاشی ها نوشت قد و بالای عسل وقتی که آمد در میان میکل آنژ از مرمر و پیکر تراشی ها نوشت,کاش میشد,کاش میشد باز کودک میشدیم,کاش میشد سرنوشت از سرنوشت ...ادامه مطلب